Malowniczo położony Złoty Las, powszechnie uważany za osobną miejscowość, jest w rzeczywistości przysiółkiem wsi Lubachów. Jego nazwa pochodzi od niemieckiego Goldene Waldmühle i związana jest z prowadzoną niegdyś w tym miejscu działalnością górniczą. Znajdowały się tutaj sztolnie kopalni „Victor Friedrich”, w których wydobywano rudy ołowiu i srebra, a w Złotym Potoku miano znajdować... no właśnie złoto. Po II wojnie światowej przysiółek nosił nazwę Nieganów, obowiązującą urzędowo aż do 1996 roku (!), ale w praktyce, na mapach, od połowy lat 60. używano nazwy Złoty Las.

Na początku lat 70. zdecydowano o budowie ośrodka wypoczynkowego w miejscu niewielkiego zbiornika wodnego u zbiegu Złotnicy (Złotego Potoku płynącego od Dziećmorowic i Rusinowej) i niewielkiego cieku płynącego z Modliszowa.

10 kwietnia 1972 zatwierdzono program budowy ośrodka w ramach czynów społecznych i przy pomocy finansowej dużych zakładów pracy miasta Świdnica i powiatu. 4 grudnia 1972 Prezydium MRN i PRN w Świdnicy podjęły decyzję o budowie. Realizację powierzono Świdnickiemu Ośrodkowi Sportu, Turystyki i Wypoczynku, zaś czynnikiem kontrolującym i nadzorującym przebieg prac uczyniono Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki. 30 sierpnia 1974 r. prace budowlane były już na tyle zaawansowane, że wizytowała je delegacja partyjna Komitetu Powiatowego SED z Loebau w NRD.

8 maja 1975 po zakończeniu I etapu budowy, w obecności członków Społecznego Komitetu Budowy i przedstawicieli władz, ośrodek przekazano do użytku. Uroczystego otwarcia dokonano nieco później, bo 1 lipca 1975 roku z okazji XXX-lecia PRL.

Kompleks znajdował się niemal w połowie drogi ze Świdnicy do Wałbrzycha. Dostępność dla turystów zmotoryzowanych oraz skomunikowanie "czerwonymi" autobusami WPK z Wałbrzycha i Świdnicy zdecydowały o atrakcyjności tego miejsca. Ponadto można było tam dotrzeć także pieszo z Lubachowa, dokąd wówczas kursował pociąg i autobus PKS.

Kąpielisko utworzono wykorzystując niewielki zbiornik i wznosząc kilkumetrowej wysokości zaporę ziemną. Jego powierzchnia wynosiła około 1,25 ha, średnia głębokość około 3 metry, a maksymalna (przy tamie) około 5 metrów. Cały kompleks był ogrodzony i zajmował powierzchnię 2,3 ha. Był czynny w sezonie letnim od 1 czerwca do 30 września. Dysponowano 100-miejscowym polem namiotowym oraz pawilonem turystyczno-gospodarczym oferującym 13 miejsc noclegowych. Do dyspozycji wypoczywających były łódki i rowery wodne. W dni powszednie frekwencja sięgała 500 osób, a w dni świąteczne przy dobrej pogodzie nawet do 4000 osób.

Ośrodek z przerwami funkcjonował aż do 2003 roku, ale jego stan techniczny pozostawiał już wiele do życzenia, ponadto zanieczyszczenie zasilającego kąpielisko potoku było powodem okresowych zamknięć. Budowa oczyszczalni Dziećmorowice spowodowała znaczącą zmianę na plus jakości wód potoku ale nie wpłynęło to na poprawę losów kąpieliska. W 2004 roku poczyniono starania regulacji własności kompleksu. W latach 60. właścicielem terenu, na którym wybudowano ośrodek, były Lasy Państwowe, natomiast inwestorem Świdnicki Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku (dzisiejszy OSiR), który do tej pory zarządzał obiektem jedynie przez zasiedzenie. W związku z niewyjaśnionymi kwestiami własnościowymi miasto musiało oddać ośrodek prawowitemu właścicielowi – gminie wiejskiej Świdnica, która sprzedała go w drodze przetargu prywatnemu inwestorowi. Już w 2005 roku nowy właściciel rozpoczął prace porządkowe i ziemne przy samym zbiorniku. W latach kolejnych uporządkowano także otoczenie i wybudowano nowe domki. Niestety wraz z końcem remontu kompleks przestał być ogólnodostępny, a czasy kąpieli w Złotym Stoku pozostały tylko wspomnieniem.

/oprac. Petroniusz, uzup moose za J. Tarłowski Ośrodek Wypoczynku Świątecznego „Złoty Las” @ mojemiasto.swidnica.pl /