Wnętrze kościoła św. Mikołaja pierwotnie wczesnogotyckie, trójnawowe, ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym, z prostokątnym prezbiterium i kilkoma bocznymi kaplicami. Po pożarze w 1774 r. odbudowane i udostępnione w 1810 r. Gotyckie filary oddzielające nawę główną od bocznych zastąpione prostymi, okrągłymi w przekroju kolumnami na prostopadłościennych cokołach. Strop nad nawą płaski, nad prezbiterium krzyżowo-żebrowy, lecz z częściowo zatraconymi elementami dawnego wystroju. Wyposażenie, głównie późnobarokowe i klasycystyczne, w znacznej części pochodzi z okolicznych kościołów, które zostały w XVIII i na pocz. XIX w. opuszczone przez wiernych katolickich. Ze starszych elementów: w drewnianym ołtarzu dwie późnogotycko-wczesnorenesansowe figury św. Jadwigi i św. Mikołaja, renesansowa kamienna chrzcielnica, przy bocznym wejściu dwie gotyckie kropielnice na wodę święconą.